به گزارش پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی (IANN)؛ در یادداشت مشترکی که «جوزپه پرونه» سفیر ایتالیا، «رابرت مک‌ایر» سفیر انگلیس و «فیلیپ تیبو» سفیر فرانسه روز جمعه در خصوص تغییرات اقلیمی جهان و توافقنامه پاریس منتشر کرده‌اند، آمده است: وضعیت کره زمین بحرانی است. وقت آن رسیده که “دکمه سبز” را فعال کنیم. فرصتی فراهم شده تا نه تنها اقتصاد جهان را بازسازی بلکه آن را متحول کنیم. این زنگ خطری بود که دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، اخیرا به صدا در آورد.
تغییرات اقلیمی یک چالش جهانی مشترک است. اینجا در ایران شاهد کمبود آب، نابودی تالاب‌ها، طوفان شن و آلودگی هوا هستیم. در فرانسه افزایش دما، سیل، طوفان های شدید یا آسیب به تنوع زیستی در برخی نقاط فراسرزمینی اتفاق افتاده است. در ونیز ایتالیا، با سیل‌هایی سهمگینی که پیشتر هرگز اینچنین مکرر رخ نمی دادند روبرو هستیم و انگلیس با آلودگی هوا، سیل و پایین آمدن کیفیت اکوسیستم های دریایی مواجه است.
ایران، علیرغم مشکلاتش در دستیابی به فناوری های جدیدی که کمک می‌کنند توانایی‌های خود در بهینه سازی مصرف انرژی را ارتقا دهد، اقداماتی را آغاز کرده است. تلاش‌های ایران برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی، به ویژه از طریق توسعه انرژی های تجدیدپذیر یا سیاست‌های مالی مناسب، تعهد این کشور به این موضوع را نشان می‌دهد. همچنین مثال‌های مثبتی از همکاری های مبتنی بر قاعده برد-برد با اتحادیه اروپا و نیز سازمان ملل در زمینه احیای تالاب‌ها، مدیریت پایدار جنگل‌ها و به طور کلی حرکت به سوی شهرهای سبزتر وجود دارد.
فرانسه یک سوم از منابع خود در برنامه بازسازی اقتصادی پس از بحران کرونا را به محیط زیست اختصاص خواهد داد. فرانسه همچنین هدف به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۵۰ به صورت قانون درآورده است که همان هدف اتحادیه اروپا است.
در ایتالیا، اهداف بلند پروازانه‌ای برای افزایش سهم انواع انرژی های تجدیدپذیر و تعطیلی همه نیروگاه های ذغال سنگ تا سال ۲۰۲۵ در “برنامه ملی انرژی و اقلیم” این کشور تعیین شده است. ایتالیا با قدرت از هدف اتحادیه اروپا برای از بین بردن خسارات اقلیمی تا سال ۲۰۵۰ حمایت می کند، اقتصادی بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای.
در انگلیس، نخست وزیر بوریس جانسون اخیرا برنامه‌ای ده قسمتی را برای یک انقلاب صنعتی سبز اعلام کرده که به این کشور امکان می‌دهد تا برنامه ریشه کن کردن سهم خود در تغییرات اقلیمی تا سال ۲۰۵۰ را پیش ببرد. انگلیس همچنین هدف بلندپروازانه جدیدی را برای کاهش حداقل ۶۸ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰، بر اساس سطح سال ۱۹۹۰، تعیین کرده است.
پنج سال پیش، در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵، شاهد به امضا رسیدن توافقنامه ای تاریخی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی بودیم که در پایان اجلاس COP۲۱در پاریس منعقد شد. توافقنامه پاریس یک هدف جمعی نهایی را مشخص کرد؛ جلوگیری از افزایش دمای کره زمین بیش از ۲ درجه سانتی گراد و تلاش برای محدود کردن آن تا ۱.۵ درجه سانتی گراد. این توافقنامه پویا همچنین یک چهارچوب منصفانه مشخص می‌کرد تا کشورها تشویق شوند و تعهدات خود را هر ۵ سال یکبار ارتقاء دهند. این شامل حمایت از کشورهای در حال توسعه می‌شود تا بتوانند تعهدات خود را انجام دهند و توانایی خود برای وفق با تبعات تغییرات اقلیمی افزایش دهند.
پس از پنج سال، طبیعتا همچنان در تلاش برای دستیابی به اهداف توافقنامه هستیم. بر اساس برنامه محیط زیست سازمان ملل، با نرخ فعلی انتشار گازهای گلخانه ای جهانی، افزایش گرمایش زمین در پایان قرن حاضر به ۴ درجه سانتیگراد خواهد رسید. این افزایش، در صورت اجرای کامل “برنامه های مشارکت تعیین شده ملی، ۳ درجه سانتیگراد خواهد بود. اما طی روزهای آینده شاهد یک مرحله مهم دیگر در تلاش جهانی برای مقابله با این اثرات تغییرات آب و هوایی خواهیم بود.
در ۱۲ دسامبر، اجلاس اقدام تغییرات اقلیمی، به میزبانی مشترک فرانسه، سازمان ملل و انگلیس و با مشارکت شیلی و ایتالیا، برگزار می‌شود که بستری را برای سران کشورها و دولت ها فراهم می‌آورد تا تعهدات جدیدی را در زمینه کاهش خسارات تغییرات اقلیمی، سازگاری با آن و تامین مالی برای مبارزه با آن ارایه کنند. همچنین تا کنفرانس COP۲۶ در نوامبر ۲۰۲۱ یک سال زمان باقی است، رویدادی که در آن انگلیس و ایتالیا همان کاری را می‌کنند که فرانسه در ۲۰۱۵ شروع کرد و شیلی در ۲۰۱۹ ادامه داد، یعنی تشویق کشورها و شرکت های خصوصی برای توافق بر سر اهداف بلند پروازانه تغییرات اقلیمی و تعهد به تلاش برای به صفر رساندن انتشار کربن. برنامه بلند پروازانه‌ای است اما امیدواریم که تعهدات جدید از آنچه در سال ۲۰۱۵ اعلام شد فراتر روند. ۱۲ دسامبر شروع سالی برای اقدام است، نه فقط صدور اعلامیه.
بسیاری از کشورهای در حال توسعه پیش از این تعهدات بلندپروازانه‌ای را به عهده گرفته اند زیرا تهدید موجود برای مردم خود و جهان را به وضوح می بینند. اما مطمئنا اقتصادهای پیشرفته مسوولیت سنگینی بر دوش دارند و باید جدی عمل کنند. به همین دلیل است که ما ایران را تشویق می‌کنیم تا تعهدات خود مربوط به مسایل اقلیمی را بلند پروازانه تر بررسی کند و به ما و ۱۸۹ کشور جهان که توافقنامه پاریس را تصویب کرده‌اند، بپیوندد. فقط هفت کشور هنوز آن را تصویب نکرده‌اند.
همه ما باید تلاش کنیم تا با تبعات قابل مشاهده تغییرات اقلیمی در سراسر جهان مقابله کنیم و سیاره مان را سبزتر کنیم. تنها با همکاری با یکدیگر است که می توانیم آینده‌ای عاری از کربن و استوار در برابر تغییرات اقلیمی ایجاد کنیم، کاری که برای سیاره، فرزندان، نوه ها و نسل های بعدی ما ضروری است. این وظیفه ماست که جلوی تغییرات اقلیمی را بگیریم. زمانی برای از دست دادن وجود ندارد.
