یک دکترای اکولوژی زراعی گفت: در دید کلان برآورد ارزش‌های معنوی زیست‌محیطی، حفاظتی، تفریحی و مانند آن در حوزه فضای سبز نیازمند امکاناتی گسترده و تخصص‌هایی است که بتوان بر اساس آن به بیان ارزش واقعی این حوزه پرداخت.
محمدرضا داوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه مرکزی، اظهار کرد: در امر پژوهش، اگرچه افراد محدودی در امر کشت‌وکار گیاهان دارویی تخصص دارند اما، توسعه کمی شناخت گیاهان دارویی قدم‌گذاری در مراحل بعدی را ممکن می‌سازد.
وی تصریح کرد: اختصاص فضای سبز محیط‌های آموزشی به کشت گیاهان دارویی، زمینه برای تحقیق در جنبه‌های مختلف این نوع گیاهان را فراهم ساخته و میزان سازگاری این گونه‌ها را مشخص می‌کند. در شهرهایی که از جاذبه‌های گردشگری برخوردارند، وجود باغ‌های گیاه‌شناسی، فضاهای سبز دارای گونه‌های بومی کشور و گیاهان دارویی تأثیر بسزایی در جذب گردشگران متخصص بدان شهرها خواهد داشت.
وی خاطرنشان کرد: با کشت گیاهان دارویی در فضای سبز بخشی از هزینه‌های ریالی قابل بازیافت است و با توجه به نزدیکی این مکان‌ها به مراکز صنعتی و تجاری هزینه حمل و نقل نیز کاهش پیدا می‌کند.
این استاد دانشگاه به تشریح ویژگی‌های گیاهان دارویی پرداخت و تصریح کرد: گیاهان دارویی، گیاهانی هستند که یک یا برخی از اندام‌های آنها حاوی مادهٔ مؤثر است. این ماده که کمتر از یک درصد وزن خشک گیاه را تشکیل می‌دهد، دارای خواص دارویی مؤثر بر موجودات زنده است. همچنین کاشت، داشت و برداشت این گیاهان به منظور استفاده از مادهٔ مؤثره آنها انجام می‌پذیرد.
این استاد دانشگاه افزایش تنوع در فضای سبز را یکی از اشکال استفاده از گیاهان دارویی در کشور عنوان و اظهار کرد: در کشور ایران اقلیم‌های متفاوتی وجود دارد بنابراین تنوع گیاهان دارویی آن نیز زیاد است. با توجه به سازگاری‌ها و توانایی‌های گیاهان دارویی که مورد اشاره واقع شد، بکارگیری این گونه‌ها در فضای سبز تنوع گونه‌ها و اکوتیپ‌ها(از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری) را دوچندان می‌کند و ضریب اطمینان موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر می‌شود.
وی اضافه کرد: وجود گیاهان دارویی در فضای سبز نشانه‌ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است، در حالی‌که استفاده از گونه‌های انگشت‌شمار و غیربومی در فضای سبز شکنندگی اکوسیستم‌های احداثی را به همراه دارد.
داوری در تشریح مفهوم حفظ ژرم پلاسم گیاهان دارویی، خاطرنشان کرد: چنانچه یک جامعه گیاهی به خاطر نجات از خطر انقراض، مورد حمایت انسان قرار گیرد ناچار به زندگی در محدوده طراحی شده توسط انسان مجبور می‌شود. این محدوده‌ها شامل باغ‌های گیاه‌شناسی و فضای سبز و در بهترین حالات محیط‌های طبیعی قرق شده هستند. در این مجموعه‌ها، حفاظت انسان از گیاهان منجر به حذف پدیده‌های طبیعی آسیب‌زا مانند چرا، بیماری و آفت، سیل، آتش‌سوزی و خشکسالی، رقابت و مانند آنها می‌شود.
این استاد دانشگاه جبران بخشی از هزینه‌ها را به عنوان یکی از مزایای استفاده از گیاهان دارویی در فضای سبز برشمرد و گفت: اختصاص منابع مرغوب آب و خاک به احداث فضای سبز که به واسطه رشد شهرهای بزرگ در اراضی درجه یک کشاورزی امری غیرقابل اجتناب شده است و همچنین سطح وسیع و در حال گسترش فضای سبز و هزینه‌های کاشت و داشت و کادر فنی و اجرایی احداث فضای سبز را بهای سنگینی عنوان کرد که شهروندان برای سلامت خود و محیط زیست باید پرداخت کنند، بهایی که صرفه‌جویی و گریز از آن، مخارج بهداشتی و هزینه‌های اجتماعی بسیار بیشتری به بار خواهد آورد.
وی ادامه داد: در دید کلان برآورد ارزش‌های معنوی زیست‌محیطی، حفاظتی، تفریحی و مانند آن در فضای سبز نیاز به امکاناتی گسترده و تخصص‌هایی دارد که بتوان بر اساس آن به بیان ارزش واقعی این مهم پرداخت. این ارزش‌ها برای اکثریت مردم به خوبی ارزش‌های ریالی قابل لمس نیست. با کشت گیاهان دارویی در فضای سبز بخشی از هزینه‌های ریالی قابل بازیافت است و با توجه به نزدیکی این مکان‌ها به مراکز صنعتی و تجاری هزینه حمل و نقل نیز کاهش پیدا می‌کند.
به عقیده‌ی این استاد دانشگاه، نیاز آبی گیاهان بومی معمولاً کمتر از گیاهان غیربومی است که این امر صرفه‌جویی در مصرف آب را به دنبال دارد. در این مسیر فرصت شغلی ایجاد و داوطلبانی مانند فارغ‌التحصیلان کشاورزی و منابع طبیعی، محصلین مدارس، بازنشستگان و افراد عادی در قبال درصدی از سود می‌توانند مراحل دیگری از تولید مانند برداشت، جداسازی و خشک کردن گیاهان دارویی را انجام دهند.
داوری در ارتباط با تأمین اهداف آموزشی، تحقیقاتی و گردشگری از این طریق، اضافه کرد: علیرغم سابقه طولانی استفاده از گیاهان دارویی و وجود انواع گیاهان دارویی در کشور متأسفانه درصد کمی از فرهیختگان جامعه علوم گیاهی، کشاورزی و منابع طبیعی با این گیاهان آشنا هستند و برای افزایش آگاهی‌های اجتماعی، در این زمینه باید آموزش از مقاطع دبیرستان تا دانشگاه و حتی متخصصین فضای سبز بصورت عمومی و رایگان صورت گیرد. کاشت گیاهان دارویی در فضای سبز امکان این آموزش را فراهم می‌کند. در کشورهایی مثل شیلی و هند افزایش نجومی و سالیانه سطح فضای سبز مرهون توجه به آموزش عمومی و مشارکت مردمی است.
