یادداشت: داریوش مختاری کارشناس ارشد حوزه آب، کشاورزی و منابع طبیعی
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی (IANN)؛ پوشش های مصنوعی از جمله گزینه های جایگزین با چمن کاری طبیعی می باشند. در شیراز، کاشت چمن از یک دستورالعمل مناسب و پایدار برخوردار نیست و همچنان مدیران شهرداری های مناطق به طور سلیقه ای نسبت به چمن کاری اقدام می کنند. آخرین مورد مربوط به چمن کاری در ساخت یک ورزشگاه واقع در شیراز می باشد که بسترسازی آن انجام گرفته است. اخیرا طرح چمنکاری گسترده ورزشگاه فوتبال شهرک شاهزاده بیگم همجوار مجتمع انتظامی واقع در میدان کوزهگری در دستور کار شهرداری منطقه (۲) قرار گرفته است. طبیعتا در مقیاس یک زمین فوتبال در مقیاس نزدیک به یک هکتار می باشد. این در شرایطی است که ابعاد مختلف فضای سبز شهری در شیراز پیوند مناسب به یکدیگر ندارند و اجزای آن در تضاد با یکدیگر و ناهمسو هستند. قلمروهای مختلف فضای سبز شهری در شیراز عبارتند از: باغ های تاریخی قصرالدشت، باغ های پراکنده سطح شهر، خانه باغ های تاریخی، بوستان ها و پوشش گیاهی ارتفاعات. به جز باغ های تاریخ قصرالدشت که دارای شرایط ویژه هستند و بهتر است دست شهرداری را هر چه بیشتر از این پهنه ها دور نگه داشت، بقیه پیکره های فضای سبز لازم است در متن یک مدیریت جامع و یکپارچه زیر نظر سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری شیراز قرار بگیرند. تغییر کاربری فزاینده ارتفاعات و مدیریت آن زیر نظر مستقیم شهردار، مسئولیت مستقیم شهردار را در هرگونه تغییر کاربری خطرناک اراضی دراک و ارتفاعات پیرامون شهر دوچندان می کند. اکنون تهیه دستورالعمل و شیوهنامه حذف چمن طبیعی و جایگزینی آن با چمن مصنوعی میتواند یکی از دستاوردهای خوب شورای اسلامی شهر در این دوره باشد. در نظر گرفتن این کانون های فضای سبز و یافتن پیوند مناسب بین اجزای فضای سبز شهری و روی آوردن به فن آوری های تجهیز و ساخت تصفیه خانه های محلی می تواند در پایدارسازی فضای سبز شهری موثر باشد؛ وانگهی تا رهایی نیافتن از کارهای سلیقه ای مدیران شهرداری مناطق، هرگز نمی توان شهری پایدار داشت و در دامن آن آسوده زیست. باشد که چنین نباشد و بیاموزیم که با دانش ورزی و کم گرفتن از دانش فنی مهندسان مشاور استان از چنین دغدغه های پیش پافتاده ای رهایی یابیم و شهری پایدار و برخودار از فضای سبز پایدار را برای نسل های بعد بر جا بگذاریم.
