پبشنهاد تاسیس وزارتخانه «حیاتیه»

یک کارشناس کشاورزی پیشنهاد داد در برنامه ششم توسعه، وزارتخانه‌ای با عنوان «حیاتیه» برای مدیریت عوامل موثر بر زندگی ایجاد شود.

اسماعیل شهبازی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: در تمام مباحث کشاورزی و زیست محیطی بین عوامل مختلف پیوستگی وجود دارد که رسیدگی به امور آنها با توجه به اهمیت و تاثیر مستقیم بر حیات مردم از عهده‌ی وزارتخانه‌های مجزا خارج است و می‌تواند در قالب یک وزارتخانه مادر به آن مسائل پرداخته شود.

وی، پنج عامل منابع طبیعی، محیط زیست، منابع آبی، توسعه کشاورزی و توسعه روستایی را به هم متصل دانست و گفت: هرکدام از این عوامل تاثیر خود را بر روی دیگری می‌گذارد، لذا توجه بیش از حد به یکی از آنها منجر به غفلت از دیگری می‌شود که در برنامه ششم توسعه می‌توان با مدیریت یکپارچه وزارتخانه‌هایی همچون جهاد کشاورزی، نیرو، سازمان محیط زیست و دیگر وزارتخانه‌های موثر بر زندگی اجتماعی، قابلیت مدیریت این پنج عامل حیاتی را فراهم کرد.

استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان این‌که به جای داشتن چندین وزارتخانه که بعضا ناهماهنگ با یکدیگر عمل می‌کنند، عوامل موثر بر معیشت و زیست را در قالب یک مدیریت، تجمیع کنیم، تصریح کرد: در حال حاضر با توسعه هریک از پنج عامل ذکر شده به راحتی می‌توان تاثیر آن را بر روی بخش‌های دیگر مشاهده کرد. مثلا برای توسعه دامپروری یک ساله تمام مراتع را از بین می‌بریم یا برای تولید برنج و غلات، منابع آبی را به خطر می‌اندازیم.

شهبازی، توسعه کشاورزی را به عوامل محدودکننده‌ای همچون آب و زمین مرتبط دانست که تصمیم‌گیری درخصوص هرکدام از آنها در وزارتخانه‌های جداگانه صورت می‌گیرد و نهایتا منجر به بروز مشکلاتی می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: توسعه اجتماعی به تخریب منابع طبیعی و توسعه بیش از حد کشاورزی به بحران منابع آبی می‌انجامد، پس نباید جدا از هم دیده شوند.

این کارشناس کشاورزی با اشاره به برخی ایرادات برنامه‌های توسعه و تاثیر نامطلوبی که بر تولید کشاورزی ایجاد کردند، گفت: طرح‌هایی از جمله توسعه روستایی که در جوار برنامه‌های سوم، چهارم و پنجم ارایه شدند فارغ از واقعیات بودند. به طور مثال طرح تجمیع روستاها نباید انجام می‌شد. برای ارایه راحت‌تر خدمات روستایی، تاسیسات و خدمات را از روستاها گرفتند و روستاهای کوچک را فراموش کردند. نتیجه‌ی این تصمیم، تخلیه روستاها و مهاجرت جوانان روستایی به شهر بود.

شهبازی اظهار کرد: در طول برنامه پنجم، دستگاه مسوولی برای توسعه‌ی روستایی وجود نداشت و هر دستگاهی به طور جداگانه وظایف خود را انجام می‌داد. جهاد کشاورزی شبکه‌های تجهیز اراضی را ساماندهی می‌کرد، وزارت راه، مسوول امور مواصلاتی بود و بنیاد مسکن مسیر خودش را می‌رفت. در طی این اقدامات، بعضا تاسیساتی در نقاط خالی از سکنه ایجاد شد که به هدررفت منابع انجامید.