رییس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور خسارت سالانه ناشی از پدیده بیابانی شدن را حدود یک هزار میلیارد تومان ذکر کرد و از شناسایی هفت میلیون هکتار کانون بحرانی در کشور خبر داد.
به گزارش خبرنگار ایسنا، خداکرم جلالی – معاون وزیر جهاد کشاورزی – دیروز – سه‌شنبه – در جمع خبرنگاران گفت: در حال حاضر برآورد دقیقی از خسارت ناشی از حرکت شن‌های روان وجود ندارد و اگر ابعاد مختلف موضوعاتی نظیر پدیده گرد و غبار را بررسی کنیم خسارت‌های سنگینی دارد. اما برآوردهای اجمالی نشانگر آن است که خسارت سالانه ناشی از پدیده بیابانی شدن در کشور حدود یک هزار میلیارد تومان است.
وی درباره اقدامات صورت گرفته در جهت اجرای طرح بیابان زدایی، گفت: اعضای کنوانسیون مقابله با پدیده بیابان‌زدایی و کاهش اثرات خشکسالی که وزارت جهاد کشاورزی عضو آن است، تعهداتی دارند که بر اساس آن باید با اتکا به یک برنامه اقدام ملی، عوامل بیابانی شدن شناسایی و راهکارهای پیشگیری از آن پیش بینی شود.
جلالی در خصوص میزان اعتبار اختصاص یافته جهت جلوگیری از پدیده بیابانی شدن اظهار کرد: هر کدام از دستگاه‌های عضو کارگروه ملی در این زمینه فعالند و بخشی از کار را دنبال می‌کنند. ولی اعتبارات سازمان جنگل‌ها برای مقابله با کانون‌های بحرانی محدود و حدود ۳۰ میلیارد ریال در سال است.
رییس سازمان جنگل‌ها اضافه کرد: طبعا مقابله با فقر و جلوگیری از تخریب سرزمین در این زمینه تاثیرگذار است. زیرا اگر سوخت مورد نیاز جوامع بومی و محلی را تامین کنیم از پیامدهایی نظیر بوته کنی جلوگیری می‌شود. همچنین در بحث آبهای زیرزمینی در صورتی که از شیوع قلیایی شدن آن جلوگیری شود مانع از بروز پدیده بیابانی شدن می‌شود.
وی در عین حال از استان های جنوبی، شرقی و مرکزی کشور به عنوان کانون‌های بحرانی شناخته شده نام برد.
رییس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور با تاکید بر اینکه بیشتر طرح‌های آبخیزداری در جهت مقابله با بیابان‌زایی است، ابراز امیدواری کرد با طرح‌ها و پروژه‌های داخلی و بین المللی ۱۵۰ هزار تا ۱۷۰ هزار هکتار سطح را کاهش داده و کانون‌های بحرانی را کنترل کنیم.
جلالی گفت: ایران جایگاه ویژه‌ای در منطقه دارد و با استفاده از تجارب ارزشمند خود و کارنامه موفقی که در زمینه بیابان‌زدایی دارد، می‌تواند به دیگر کشورها کمک کند.
معاون وزیر جهاد کشاورزی با بیان اینکه باید هفت میلیون هکتار از کانون‌های بحرانی در کشور عملیات اجرایی شوند، گفت: مهمترین راه آن مقابله با تثبیت شن‌های روان است که تحت تاثیر فرسایش بادی قرار می‌گیرند و با استفاده از بادشکن های زنده و غیر زنده این کار انجام می شود. در گذشته این کار با استفاده از مالچ‌پاشی صورت می گرفت ولی امروز با پوشش های گیاهی این کار قابل انجام است و گاها برخی درختان که در منطقه بیابانی هستند، هرکدام چند تن شن را کنترل می کنند و مانع حرکت آن می شوند.
