استاد علوم سیاسی دانشگاه مازندران مدعی شد: در دهه هفتاد سدی در گیلان ساخته شده که تاکنون پشت آن آبی ذخیره نشده و این نشان می‌دهد سدسازی در ایران تابع لابی‌گری‌های خاص و نه نیازهای واقعی جامعه است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا)، علی کریمی مله در سومین نشست تخصصی از مجموعه نشست‌های آب، فرهنگ و جامعه که به میزبانی دانشگاه صنعتی شریف و با موضوع «بحران آب؛ عوامل و پیامدهای سیاسی آن» برگزار شد، افزود: در حال حاضر استان مازندران با بحران کمبود آب مواجه بوده و نشانه‌هایی از بحران را تجربه می‌کند.
وی با بیان این که آب در جامعه به عنصری کمیاب تبدیل شده و کنش گفتگو نیز در ایران ما کمیاب است، بیان کرد: اگرچه در سطح نخبگان جامعه دانش کافی در زمینه آب وجود دارد اما معتقدم حساسیت کافی نسبت به این مقوله در جامعه وجود ندارد و باید این مسئله همه‌گیر شود.
وی با بیان این که شدت سیاسی شدن موضوع آب در کشور رو به افزایش است زیرا آب به یک ماده نادر و کمیاب در ایران تبدیل شده‌است، اضافه کرد: ندرت و کمیابی در کشورها معمولا منشا تنش و نارضایتی است.
کریمی مله با اشاره به اینکه از سه چهار سال قبل آب به عنصر محرک تنش‌های سیاسی تبدیل شده، شرایط آب در کشور را بحرانی اعلام کرد و افزود: با توجه به نقش آب در فرآیند توسعه عمومی و توسعه پایدار، بحران کم آبی فرآیند توسعه را متوقف یا با تاخیر روبرو خواهد کرد.
این استاد دانشگاه مازندران در بخش دیگری از سخنان خود مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها را یکی از تبعات کم آبی دانست و گفت: در چنین شرایطی کنش‌های سیاسی و اجتماعی نیز تغییر خواهد کرد، ضمن آنکه بحران آب در نرخ بیکاری و فقر نیز تاثیرگذار بوده و پیامدهایی برای کشور دارد.
وی با پیش‌بینی این که مسئله آب به شعارهای انتخاباتی نامزدهای سیاسی اضافه شود، این مسئله را مسبب افزایش تنش‌های قومیتی در ایران عنوان کرد.
این استاد دانشگاه مازندران هشدار داد: ممکن است در آینده با محوریت آب تنش‌های قومی – مذهبی شکل گیرد که مشابه چنین تنش‌هایی طی پنج سال گذشته در استان‌های خراسان، خوزستان، آذربایجان غربی رخ داده‌است.
کریمی با بیان این که برای خروج از بحران نباید دست به دامان دستگاه‌هایی شد که بحران را ایجاد کرده‌اند، گفت: دولت به عنوان منجی نمی‌تواند کشور را از این بحران خارج کند، در حالی که مردم در خروج از این بحران هیچ نقشی نداشته باشند.
وی مردم، نهادهای مدنی و نهادهایی که سبقه دینی و مذهبی دارند را مجموعه‌هایی معرفی کرد که می‌توانند در خروج از بحران آب نقش ایفا کنند.
این استاد دانشگاه مازندران با تاکید بر نقش مردم برای خروج از بحران آب، افزود: دولت باید فقط تسهیل کننده امور باشد.
وی بر ایجاد یک جنبش اجتماعی جدید برای حل مشکل بحران آب تاکید کرد.
