عشق به طبیعت، حلقه مفقوده اخلاق محیط زیستی

ایده پرداز مدارس طبیعت در کشور گفت: عشق و علاقه به محیط زیست را در کودکان خود شکل نداده ایم و این حلقه مفقوده اخلاق محیط زیستی است.
به گزارش خبرگزاری کشاورزی و منابع طبیعی(IANN) به نقل از ایرنا؛ عبدالحسین وهاب زاده ضمن تاکید بر اهمیت شکل گیری عشق و علاقه همزمان با افزایش آگاهی، اظهار کرد: اصولا اگر عشق و علاقه شکل نگیرد آگاهی به تنهایی کاری از پیش نخواهد برد.
وهاب زاده که در نشست تخصصی ‘ریشه های امر اخلاقی و طبیعت’ در کنگره بین المللی اخلاق در علوم و فناوری سخن می گفت، با اشاره به نقش اخلاق در حفظ محیط زیست گفت: اخلاق از منظر زیست شناسی به مثابه ساز و کار حیاتی است که از زمانی معین در فرایند تعامل موجودات زنده ظاهر شده است.
استاد دانشگاه اطهار کرد؛ این یک امر قدیم نیست بلکه یک امر حادث است و اخلاق به عنوان یک ابزار و تدبیر تعاملی ارتباط فرد را با زیستگاه برقرار می کند که نظمی دارد و تکامل می یابد.
وی ادامه داد: البته با تغییر شرایط بیرونی آموزه های اخلاقی هم باید تغییر کند، اگر اینها را در نظر نگیریم نمی توانیم از اخلاق به خوبی استفاده کنیم.
وهاب زاده افزود: بحث دیگر اینکه اخلاق درونی شده نظام های کنترلی بیرونی است ، یعنی در بیرون پلیس و قانون داریم که سامان جامعه را پیش می برند که به مرور این شیوه نظم در انسان ها درونی می شود و وقتی این اتفاق افتاد با یک نگاه اخلاقی آنها را بدون حضور پلیس رعایت می کند.
وی ادامه داد: اما این تا زمانی است که نظام بیرونی وجود داشته باشد و اگر به هر دلیلی نظام بیرونی ضعیف شود، اخلاق به تنهایی نمی تواند این راه را ادامه دهد.
وی تاکید کرد: اخلاق دیر می آید و زود می رود؛ اگر نظام کنترلی بیرونی وجود نداشته باشد پایدار نخواهد بود، به همین دلیل است که در جهان امروز زیاد موعظه اخلاق ما را به جایی نمی رساند .
وهاب زاده اظهار کرد: اخلاق نمی تواند این همه بار سامان دادن جامعه را به تنهایی به دوش بکشد، بهتر است ما ار نظام های مهندسی اجتماعی و ابزارها و مسایل علمی استفاده کنیم.
وهاب زاده افزود: علاوه بر تدابیر علمی ، ایجاد و پرورش عشق و انگیزه نسبت به همنوع و طبیعت می تواند راهگشا باشد و این عشق در بزرگسالی شکل نمی گیرد، به دلیل علمی، عشق در کودکی شکل می گیرد و اگر این موجود در محیط بیرون با دیگر کودکان و محیط طبیعی باشد، می تواند هم نسبت به طبیعت و هم همنوع خود علاقه پیدا کند.
وی تاکید کرد: این علاقه در بزرگسالی می تواند از آن فرد یک انسان متعهد و علاقه مند بسازد و حالا اگر آگاهی نیز به آن اضافه شود می تواند یک شهروند شایسته زمین باشد.
وی به ایجاد مدارس طبیعت در کشور اشاره کرد و گفت: هدف از ایجاد آنها، در شرایط امروزی که نه حیاط بزرگ و نه محله ای داریم وحضور کودکان فقط در چهاردیواری منازل خلاصه شده، می تواند مفید باشد و جای خالی نبود فضای باز را بگیرد.
وهاب زاده اظهار کرد: کودکان ما یا زندانی آپارتمان ها هستند و یا وقت خود را در کلاس های محتلف می گذرانند ، تماس آنها با دیگر کودکان در حد یک رقیب و همکلاسی است ، چنین موجودی که کودک دیگری را رقیب خود ببیند و با حیوان و گیاه تعاملی نداشته باشد در آینده نه می تواند با همنوعان خود رابطه همواری داشته باشد و نه می تواند عشق و علاقه ای به طبیعت داشته باشد تا از آنها محافظت کند.
وی افزود: در واقع با زندانی کردن فرزندان خود در کلاس های مختلف و محیط های محصور یک معامله دو سر باخت کرده ایم، از یک سو طبیعت را می بازیم و از سوی دیگر نسل معیوبی بار می آوریم.
وهاب زاده تصریح کرد: بنابراین اگر فرزندان خود را در کودکی در نیابیم در بزرگسالی هر چقدر هم بر طبل اخلاق بکوبیم نتیجه ای نخواهد داشت.
وی گفت: پیشنهاد من این است که بچه ها باید از این کلاس های ناخواسته آزاد شوند، در محیط های طبیعی با کودکان دیگر بازی کنند و در این بازی های خودانگیخته است که عشق به همنوع ، سرزمین و طبیعت شکل می گیرد و وقتی این اتفاق افتاد می توانیم در سنین بالاتر به آنها اموزش دهیم تا نسبت به حفظ محیط زیست خود متعهد شوند.
وهاب زاده تاکید کرد: آموزش و آگاهی بعد از ایجاد عشق و علاقه موثر است اگر قبل از آن باشد هیچ نتیجه ای نخواهد داشت.
نخستین کنگره بین المللی اخلاق در علوم و فناوری با شعار ‘ اخلاق برای همه ، علم برای توسعه’ در ۶ محور مبانی و مبادی اخلاق در علوم و فناوری، اخلاق حرفه ای در علوم و فناوری، اخلاق در مدیریت علوم و فناوری، اخلاق در علوم و فناوری و سیاست عمومی، اخلاق در علوم و فناوری نوین و اخلاق و محیط زیست ١٣ تا ١۶اذر در مرکر همایش های کتابخانه ملی برپا شد.