خرید و فروش اسلحه های شکاری را ممنوع کنید / حیوانات در مازندران آرامش ندارند!

دیگر خبر کشتار حیوانات وحشی در مناطق مثلا محافظت شده مازندران خیلی عادی شده است.
به گزارش خبرگزاری کشاورزی و منابع طبیعی(IANN) به نقل از وارش نیوز؛ هفته ای نیست که نشنویم در فلان شهرستان یا کوهستان کسی پیدا شده که با برنو و چهارپاره و دو لول به جان این تک و توک حیوان وحشی باقی مانده افتاده و دمار از روزگارش در آورده است.
بعد هم مثل قهرمان های فیلم های هالیودی در حالی که فاتحانه بالای سر لاشه حیوان بی نوا ایستاده عکسی به یادگار می گیرد که مثلا بگوید خیلی پهلوان است که با تفنگ، یک توله پلنگ بیچاره را از بین برده است. اینکه چه چیزی میل به کشتار و نابودی را تا این اندازه در بین برخی از انسانها تقویت می کند و چرا اینطور از سلاخی حیوانات لذت می برند را باید متخصصان روانشناسی آنالیز کنند تا شاید راهی برای کنترل این بیماری خطرناک پیدا شود.
اما از بدخیم شدن بیماری شکار در میان ایرانی ها که بگذریم برخی از قوانین هم این عمل را تسریع می کنند و انگیزه بیماران و مبتلایان به خشونت و کشتار را برای شکار حیواناتی که عملا سودی برای آنها ندارد تقویت می نمایند.
قوانینی مانند خرید و فروش و حمل اسلحه شکاری که حقیقتا هیچ کاربردی مخصوصا در مناطق شهری ندارد جز آزار و اذیت حیوانات و نابودی محیط زیست.
متاسفانه قوانین پیشگرانه در مورد خرید و نگهداری از سلاح شکاری وجود ندارد و تنها پس از استفاده از سلاح است که جریمه ناچیزی در نظر گرفته می شود و عملا تاثیری بر کاهش جرم ندارد.
در سالهای اخیر علاوه بر کشتار فجیع حیوانات از این سلاح ها در نزاع های خانوادگی و درگیری های طایفه ای و قبیله ای هم به کرات استفاده شده است حتی در مواردی سلاح شکاری در برابر نیروی انتظامی هم به کار گرفته شد که منجر به شهادت یکی از افسران نیروی انتظامی شده است.
با همه این ناهنجاری هایی که اسلحه های شکاری و سوء استفاده از آنها برای جامعه به بار آورده است اما عملا تحرک خاصی را از طرف نهاد های مسئول مانند محیط زیست و دیگر سازمان های مرتبط در راستای محدود کردن استفاده از اسلحه شکاری نمی بینیم.
اینکه چرا جدیت لازم در قانونگذار برای مهار این پدیده شوم وجود ندارد پرسش مهمی است که امیدواریم روزی پاسخ داده شود.
با روندی که در پیش گرفته شده است بیم آن می رود تا با بحران استفاده از سلاح شکاری در جامعه روبرو شویم که از شکار حیوانات گرفته تا نزاع های پیش پا افتاده خانوادگی و سرقت های مسلحانه را در بر بگیرد.
از اینرو و به دلیل عدم ضرورت استفاده از اسلحه های شکاری در اکثر مناطق کشور باید هرچه زودتر قوانین جمع آوری و منع استفاده از سلاح شکاری تصویب و اجرا گردد تا آب خوش هم از گلوی محیط زیست پائین برود و هم از گلوی مردمی که در جامعه زندگی می کنند و دنبال امنیت و آرامش می گردند.