داریوش مختاری، کارشناس ارشد و کنشکر حوزه باغهای شیراز در گفتگو با پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی ایران (IANN)، در خصوص دو رخداد اخیر در زیست بوم شهری شیراز افزود: دو نگاه در توسعه شهر شیراز وجود دارد که به طور تقریبی در تضاد با یکدیگرند؛ نگاه اول برآمده از توجه به شهر شیراز به عنوان یک شهر تاریخی و فرهنگی است. در این نگاه، به هر گونه اقدام توسعه ای در شهر شیراز می باید از دریچه تاریخی و فرهنگی نگریسته شود. به طوری که اجرای هر پروژه عمرانی با مباحث تاریخی و فرهنگی شهر شیراز تراز شود. در این نگاه، اولا هر میزان بودجه می باید برای حفظ زیرساخت های گردشگری، باغهای تاریخی، بافت تاریخی و نزدیک به ده هزار بنای تاریخی ارزشمند در بافت تاریخی شیراز هزینه شود. در یک اقدام تکمیلی با آموزش و فرهنگ سازی، توجه شهروندان و گردشگران را به ظرفیت‌های تاریخی و فرهنگی شیراز جلب کرد.
در نگاه دوم، حرکت شهر شیراز به سمت یک توسعه نامتوازن و سردرگم است. این همان توسعه ای است که در شهر شیراز شاهد آن هستیم. کسب درآمد از شهر با بهای تخریب بافتهای شهری و کم توجهی به معیارهای حفظ یک شهر پایدار از ویژگی های این نگاه ناپایدار به مدیریت شهری شیراز است. شتاب برای تامین درآمدهای هنگفت برای هزینه کرد و اجرای پروژه های نامتناسب و نامتوازن با ماهیت و هویت شهر شیراز و فراهم کردن معبر برای پوشش دادن آمد و شد خودروهای صنعت خودروسازی، محصول این نگاه ناکارآمد است. شهر شیراز در این مسیر حرکت می کند.
از این منظر، لازم است اجرای هر پروژه عمرانی از جمله ساخت پارک بزرگ شهربازی و تغییر کاربری با مطالعات کافی و در زمان و مکان مناسب و با رعایت پیامدهای تاریخی و فرهنگی چنین پروژه عمرانی انجام شود.
تصمیم های اینچنینی برای کلان شهر شیراز که به دور از دغدغه تامین پایدار آب شهری نیست، نیازمند مطالعات کافی و مکان یابی درست است. تصویب یک پروژه عمرانی به صرف چندین بازدید کارشناسی ساده پذیرفتنی است. خروج دستگاه شهرداری شیراز از رعایت ماده ۲۳ قانون الحاق قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت موسوم به قانون الحاق (۲) همواره دستگاه شهرداری شیراز را با این انتقاد جدی روبرو می سازد که پروژه های عمرانی اش از مطالعات کافی و لازم برخوردار نیستند.
سرانجام چنین تصمیم های سطحی، تغییر کاربری باغهای شیراز به میزان سالیانه ۳۰ هکتار و رخدادهای سیلاب های خطرناک همانند سیلاب فروردین ۹۸ هست. بهتر است که از تصمیم های سطحی بپرهیزیم.
