برداشت طلای سرخ آغاز شد/ صادرات ۸۳ میلیون دلاری در نیمه امسال

عضو شورای ملی زعفران از آغاز برداشت زعفران خبر داد و گفت: حدود ۵۶ تن زعفران به ارزش بالغ بر ۸۳ میلیون دلار در شش ماهه نخست امسال صادر شده است.

به گزارش پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی(IANN)؛ به نقل از ایسنا؛ علی حسینی اظهار کرد: برداشت زعفران به تازگی آغاز شده و تا ۱۵ آذر ماه ادامه دارد که با توجه به وضعیت گل‌دهی مزارع زعفران پیش‌بینی می‌شود حدود ۳۰۰ تن زعفران از حدود ۹۰ هزار هکتار اراضی زیر کشت این محصول برداشت شود، چراکه حدود ۸۰ هزار هکتار از اراضی استان‌های خراسان رضوی و جنوبی و حدود ۱۰ هزار هکتار از اراضی استان‌های دیگر مانند فارس، یزد، کرمان، زنجان، همدان و… زیر کشت زعفران رفته اند.

زعفران‌کاران ناچار به همکاری با دلالان!

وی افزود: زعفران کاران مانند دیگر کشاورزان در هنگام برداشت محصول و به دلیل نداشتن نقدینگی، مجبورند گل زعفران یا محصول‌شان را به دلالان نان به نرخ روزخوری بفروشند تا آن‌ها هر کاری که می‌خواهند با بازار زعفران بکنند.

این عضو شواری ملی زعفران ادامه داد: در این هنگام وقتی که از کشاورزان می‌خواهیم محصولش را به دلالان نفروشد و قدری صبر کند می‌گوید “پول کارگری را که محصولم را می‌خواهد برداشت کند ندارم و بانک هم برای پرداخت قسطش حتی یک روز فرصت اضافه قائل نمی‌شود”، آن زمان است که متوجه می‌شویم کشاورز ناچار به همکاری با دلالان است و هر ساله باید این واقعه تلخ تکرار شود؛ چرا که در این میان کشاورزانی هستند که برای این کشور یکسال زحمت می‌کشند حتی پولی برای خرید لاستیک تراکتور ندارند و آن سوی میدان دلالانی هستند که به غیر از ماشین‌های گران قیمت و پول‌های هنگفت با دسترنج کشاورزان، به خانه‌ها و ویلاهای لوکس رسیده‌اند.

صادرات ۸۳ میلیون دلاری زعفران در نیمه امسال

حسینی اعلام کرد: طی نیمه نخست امسال ۵۶ تن و ۵۲۵ کیلوگرم زعفران در بسته‌بندی‌های مختلف به ارزش ۸۳ میلیون و ۴۲۳ هزار و ۴۸۵ دلار به حدود ۴۵ کشور جهان صادر شده است که از این میزان حدود ۲۸ تن آن در بسته‌بندی‌های ۱۰ تا ۳۰ گرم، ۲۸ تن و ۹۲۸ کیلوگرم در بسته‌بندی‌های بیش از ۳۰ گرم و کمتر از ۳ تن آن در بسته‌بندی‌های کمتر از ۱۰ گرم‌ قرار داشته است.

وی اظهار کرد: تولیدکنندگان بخش کشاورزی کمتر از صنعتگرانی که آن‌ها هم به تولید ملی این کشور کمک می‌کنند ندارند اما برخلاف بخش صنعتی، کسی تاکنون صدای فریاد کشاورزان را نشنیده و هیچ‌گاه کسی به داد آن‌ها نرسیده است و در این میان کشاورزان مجبور بوده‌اند که محصول‌شان را به ثمن بخس به دلالانی بفروشند که با سرمایه‌های گزاف به هیچ کس پاسخگو نیستند و هیچ‌گاه مالیاتی بابت پول‌های باد آورده‌شان هم به دولت پرداخت نمی‌کنند.