پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی(IANN)/ احسان سمیع زاده: شیرازیها با نام پوزه سنقری بسیار آشنایند ولی باغ تاریخی سنقری کجاست؟ چرا نام پوزه سنقری باقی مانده است ولی شهروندان از نام، خاستگاه و جایگاه باغ تاریخی سنقری بی خبرند؟ نگاهی به منابع تاریخی نشان میدهد که باغ سنقری چه تاریخ شگرفی داشته است. قرن ها پیش (هم عصر سعدی)، لطافت و طراوت شیراز، اتابکان سنقریِ ترکمن تَبار و دانش دوست را بر آن داشت تا باغ سنقری را پایه گذاری کنند، شاید در همان دوران، سعدی شیرازی در این باغ باابوبکر بن سعد، بزم و مشاعره داشته است. این باغ پس از آن با یک دوره تخریب و نابودی به دست مغولان، به همت مسعودالدوله در دوره قاجار بازسازی شد. تا جایی که فرصت الدوله شیرازی در آثار عجم میگوید: “به نزهت فضایش رشکِ نگارخانه چین است و به نُکهت هوایش غیرت خلدبرین”.
جستجو در منابع تاریخی نشان می دهد که باغ سنقری همان بوستان خلدبرین فعلی است. اما، از کدام بوستان سخن میگوئیم؟ دیگر، بوستانی نمانده است. شاید بهتر است بگوئیم با سهل انگاری یا اقدام عمدی مسئولین وقت شهرداری شیراز، از باغ تاریخی سنقری نامی برده نشد و نام بوستان خلدبرین بر این باغ نهاده شد تا پیامدهای حقوقی و قضایی تغییر کاربری آن آسانتر باشد. در همان دهه ۶۰، ساختمان اداری شهرداری در این بوستان قرار داشته است و به خوبی می دانستند که این عرصه یک باغ تاریخی است؛ پس چرا هوشمندانه جایگاه حقوقی این عرصه را به بوستان شهری فروکاست دادند و نام یک باغ تاریخی دیگر (خلدبرین) که روزگاری در سه راه مدّبر (حوالی خیابان سعدی) وجود داشته است را بر آن گذارده اند؟ همسایه باغ سنقری، باغ تاریخی رحمت آباد بود که در دهه های پنجاه و شصت تحلیل رفت و تنها قطعه کوچکی از آن در دهه ۶۰ باقی مانده بود. از نابودی باغ رحمت آباد به آسانی گذشتیم. ولی آیا نباید از بقایای باغ سنقری حفاظت به عمل آید؟ اکنون این باغ که در منابع مرجع از مساحت شش و نیم هکتاری آن در دهه ۶۰ یاد شده است، جولانگاه ساخت و ساز و اجرای پروژه های مختلف شهرداری شیراز شده است و ساعت به ساعت از بقایای مساحت آن کاسته می شود. متاسفانه دستگاه اجرایی شهرداری شیراز به سبب کمکاری و کم توجهی و مماشات مسئولین میراث فرهنگی استان، شتابان باغهای تاریخی را مورد گزند خدمات شهری اش قرار داده است و شهروندان شیراز اکنون، از باغهای تاریخیشان محروم میشوند و قطعات تاریخ چند هزاره شیراز، یکی پس از دیگری جلوی دیدگانشان در آستانه محوشدن هستند.
راستی! چرا از نمایندگان شهر شیراز در مجلس شورای اسلامی برای حفظ باغهای تاریخی شیراز، هیچگاه و هرگز خبری نیست؟!
