امسال چهارمین سالی است که به پیشنهادگروهی از دوستداران و فعالان محیط زیست و توجه شهرداری و سازمان حفاظت محیط زیست، روز جهانی بدون کیسه نایلونی در ایران گرامی داشته می‌شود. خوشبختانه کمپین‌های مختلفی در شبکه‌های اجتماعی برپا شده‌اند، در شهرهایی مثل اراک، فارس و آذربایجان شرقی و چند منطقه دیگر کشورمان، همزمان با تهران افرادی که به این کمپین‌ها می‌پیوندند، سعی می‌کنند تا دیگر شهروندان را مجاب کنند که از کیسه پلاستیکی کمتری استفاده کنند.به موازات این حرکت‌ها دولت هم باید وارد عمل شود و از تولید‌کنندگان کیسه‌های قابل بازیافت حمایت کند، تا این کیسه‌ها بتوانند جایگزین کیسه‌های پلاستیکی شوند. اگر سرمایه‌گذاری برای تولید کیسه‌های قابل بازیافت افزایش پیدا کند و این کیسه‌ها که در حال حاضر هزینه تولیدشان بالاست، با قیمت کمتری تولید و عرضه شوند، رغبت عمومی برای جایگزینی این کیسه‌ها افزایش پیدا می‌کند. از سوی دیگر تولید‌کنندگان نوشیدنی اگر بخشی از قیمت تمام شده بطری‌های پلاستیکی را مستقیما از مشتری دریافت کنند و از خریداران بخواهند تا به جای رها کردن این بطری‌ها در طبیعت، آنها را به فروشندگان تحویل دهند و بخشی از هزینه تمام شده‌شان به آنها برگردانده شود، این حجم زیاد بطری‌ها را در طبیعت شاهد نخواهیم بود. این کار در بسیاری از کشورها برای حفظ محیط زیست انجام می‌شود. فروشندگان علاوه بر این می‌توانند به جای ارایه رایگان کیسه‌های پلاستیکی در هنگام خرید، هزینه آن را از مردم دریافت کنند، که با این کار استفاده از کیسه‌های پارچه‌ای یا زنبیل‌های قدیمی باز هم تبدیل به فرهنگی خواهد شد و میزان استفاده از کیسه‌های نایلونی کاهش پیدا خواهد کرد.
هدف دیگر کمپین‌هایی که به مناسبت ٢١ تیرماه تشکیل می‌شود، این است که کیسه‌های پارچه‌ای یا زنبیل‌های قدیمی را جایگزین استفاده کیسه‌های پلاستیکی کنند. ما هفدهمین کشور جهان از نظر قدرت اقتصادی و جزو هشت کشور اول تولید زباله در دنیا هستیم، به خصوص در مورد استفاده از کیسه‌های پلاستیکی، مصرف‌مان بیشتر از حد متوسط جهانی است. بهتر است در این فرهنگ تجدید نظر کنیم و با اطلاع‌رسانی در این زمینه سعی کنیم این عادت را اصلاح کنیم. باید به مردم بگوییم که رها کردن کیسه‌های نایلونی در طبیعت باعث افزایش سیل در کشور می‌شود، چرا که باقیمانده این کیسه‌ها در طبیعت مانع ورود نزولات جوی به داخل خاک و سیراب شدن سفره‌های زیر زمینی می‌شوند، همچنین نرخ فرسایش خاک را افزایش می‌دهند. ضمن اینکه رها کردن این کیسه‌ها در طبیعت با ورود به رودخانه‌ها و بعد هم دریاهای آزاد باعث مرگ آبزیان و پرندگانی می‌شوند که از این آبزیان تغذیه می‌کنند. در نتیجه همین فرهنگ غلط ٢۶٧ گونه ارزشمند دریایی کره زمین در معرض انقراضند. بهتر است به این نکته هم توجه داشته باشیم که تولید کیسه‌های پلاستیکی علاوه بر آلودگی، آب زیادی را هم مصرف می‌کنند. کشور ما اندوخته‌های آب کمی دارد و توجه به این مساله می‌تواند از بروز بحران‌های شدید‌تر هم پیشگیری کند.
در سال جاری عده‌ای از جوانان اراک با تشکیل کمپینی که در آن افراد با قرار دادن یک کیسه نایلونی روی سرشان اعتراض‌شان را به استفاده بی‌رویه از کیسه‌های نایلونی اعلام می‌کنند و از دیگران هم می‌خواهند در این هفته با تغییر تصویر آواتارشان در شبکه‌های اجتماعی به این کمپین بپیوندند، چرا که وقتی کسی یک کیسه نایلونی روی سرش می‌گذارد راه تنفسش بسته می‌شود و این کمپین در واقع می‌خواهد بگوید که کیسه‌های نایلونی راه تنفس زمین را بسته‌اند.
محمد درویش / مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت مردمی محیط زیست
منبع: روزنامه اعتماد
منبع: روزنامه اعتماد
