براساس آمار منتشر شده سهم سالانه کشورمان از تولید پلاستیک حدود ۱۷۷ هزار تن برآورد می‌شود در نتیجه روزانه حدود ۵۰۰ تن وسایل پلاستیکی وارد زندگی ایرانی‌ها می‌شود. این درحالی است که بخش قابل توجهی از این تولیدات پلاستیکی خیلی زود و بدون هیچ تفکیکی درون سطل زباله انداخته می‌شود.
تاکنون هشدارهای زیادی درباره استفاده بیش از حد پلاستیک در کشورمان مطرح شده، اما به نظر می رسد هیچ کدام از آنها آن طور که باید و شاید کارگر نبوده، زیرا هنوز شهروندان به این باور نرسیده اند که باید زباله کمتری تولید کنند.
کمپین هایی مانند «خرید سبز» یا «به کیسه های پلاستیکی نه بگوییم» نیز شروع به کار کرده اند، اما فعالیت آنها در برابر وسعت مشکلات این حوزه نتوانسته راه به جایی ببرد، به همین دلیل مسئولان نیز باید وارد این عرصه شده و با حمایت از این کارزارها و سرمایه گذاری در اجرای برنامه های فرهنگی به محیط زیست کشور بیشتر توجه کنند.
یکی از کارهایی که مسئولان می توانند در این حوزه انجام دهند زنده کردن فرهنگ های زیست محیطی پدران و مادران ماست که این روزها به فراموشی سپرده شده است، برای نمونه آنها هنگام رفتن به میدان تره بار با خود سبد و زنبیل می برند، اما بی توجهی به این رفتارهای سنجیده، سبب شده نسل جدید به نوعی این رفتار را ارزش محسوب نکرده و آن را از یاد ببرند. افزون بر این می توان به استفاده از پاکت های کاغذی و جدا کردن زباله های تر و خشک اشاره کرد،چون در گذشته دست کم برای نان احترام بیشتری قائل بوده و آن را با دیگر دورریزها درون سطل زباله نمی انداختند، اما این روزها نان نیز روانه سطل آشغال می شود. اگر مسئولان برای حفظ این ارزش ها برنامه ای داشتند، اکنون راحت تر می توانستند اهمیت حفظ محیط زیست را به نسل جدید آموزش دهند. باید از مسئولان خواست تا زمانی که این فرهنگ های محیط زیستی به طور کامل از یاد نسل جدید نرفته برای احیای آنها اقدام کنند.
