نماینده برنامه عمران سازمان ملل متحد در ایران گفت: تحقق و تامین امنیت غذایی ضرورتی انکار ناپذیراست که به تامین امنیت انسانی کمک می کند و جزئی جدایی ناپذیر از حقوق بشر است.
به گزارش پایگاه خبری کشاورزی و منابع طبیعی(IANN) به نقل از ایرنا، گری لوئیس روز سه شنبه در همایش روز جهانی مقابله با بیابانزایی که در سازمان جنگل ها برگزار شده بود با بیان اینکه پیام امسال دبیرکل سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی مقابله با بیابانزایی، بر ارتباط حیاتی بین امنیت غذایی و بیابانزایی تاکید دارد، افزود: برخلاف اعتقاد عمومی، بیابانزایی از دست رفتن زمین به دلیل پیشرفت تپه های شنی نیست، بلکه فرایند تخریب سرزمین است که عوامل انسان ساز و عوامل طبیعی را ایجاد می کند.
وی با بیان آنکه نزدیک ۸۰ درصد از سرزمین ایران را مناطق خشک و نیمه خشک تشکیل داده، اظهار داشت: در عین حال تخریب سرزمین به شدت به ایران آسیب می زند لذا می توان میزان فرسایش خاک را به عنوان شاخص خوبی از تخریب سرزمین مدنظر قرار داد.
به گفته لوئیس، این میزان در ایران حدود ۱۵ تن در هکتار در سال گزارش شده که انجمن علوم خاک ایران این میزان را ۳ برابر متوسط میزان فرسایش خاک در آسیا قلمداد می کند و حدود چهار سال قبل در سال ۲۰۱۱ انجمن علوم خاک ایران اذعان کرد که ایران از بالاترین میزان فرسایش خاک در دنیا رنج می برد.
وی ادامه داد: ایران تنها یک سوم میزان متوسط بارندگی دنیا را دریافت می کند در حالی که میزان تبخیر در این کشور ۳ برابر متوسط دنیاست.
نماینده برنامه عمران سازمان ملل متحد، گفت: محققان اقلیم شناس معتقدند، پدیده تغییر اقلیم که خود ریشه در عوامل انسانی دارد، دلیل کاهش بارندگی ها در این بخش از کره زمین است.
وی اضافه کرد: در بخش کشاورزی، کشاورزان خرده پای ما که بخش اعظمی از جامعه کشاورزان را تشکیل می دهند، دانش و فناوری لازم برای اجرای فعالیت های کشاورزی پایدار را در اختیار ندارند که موجب تخریب شدید سرزمین می شود.
وی ادامه داد: تعداد واحد دامی در واحد سطح، بسیار بیشتر از ظرفیت برد مراتع است و در ورای این عوامل، مخرب، جمعیت رو به افزایش کشور و سبک مدرن زندگی، فشار زیادی را بر منابع طبیعی ما تحمیل می کند.
وی افزود: در همه جای کشور پهناور ایران، تغییر کاربری اراضی را برای تامین نیازهای غذایی و سکونت مردم شاهد هستیم.
لوئیس اظهار داشت: بنابراین می توان نتیجه گرفت که بیابانزایی در همه جای کشور در حال وقوع است و همه را تحت تاثیر قرار می دهد و تاثیر منفی بیابانزایی تنها گریبانگیر کشاورزان نیست و تنها به آنانی که در نزدیگی بیابانها ساکن هستند، آسیب نمی رساند بلکه پدیده بیابانزایی گریبانگیر همه است.
وی گفت: برای حفاظت از منابع آب در جهت تحقق امنیت غذایی نسل امروز و نسل های آتی، باید در سیاستگذاری های بخش آب و مدیریت اراضی خود و بازنگری کنیم و باید روش های کشاورزی خود و مصرف آب در بخش کشاورزی را اصلاح کنیم تا کشاورزی با پایداری بیشتر داشته باشیم.
وی تصریح کرد: بهبود راندمان مصرف آب در بخش کشاورزی نیازمند اقدام عاجل ماست. ما نیازمند سیاست هایی هستیم که تاب آوری ما در برابر تغییر اقلیم را ارتقاء می دهد، سیاست هایی که باید با تکیه بر دانش و علم روز تدوین شود، ضمن آنکه باید به کشاورزان کمک کنیم تا به فناوری های سبز برای انجام فعالیت های کشاورزی دست یابند.
به گفته وی، فناوریهای نظیر سیستم های کشاورزی بدون شخم یا با حداقل میزان خاک ورزی این سیستم ها به هم خوردگی ساختمان خاک را به حداقل می رساند و به حفظ خاک سطحی کمک می کند، هرچند بکارگیری این روش ها باعث حفظ ذخیره رطوبتی خاک می شود و در عین حال کمک خواهد کرد تا ریشه گیاهان از خاک محافظت کند.
نماینده برنامه عمران سازمان ملل متحد در ایران اضافه کرد: هرگونه تغییر در سیستم کشاورزی و زراعت نیازمند تحقیق و بررسی دقیق است و لازمه چنین اقدامی بررسی و تحقیق در زمینه سامانه های ترویج کشاورزی و خلاءهای موجود در این سامانه هاست تا نیازهای واقعی برای تبدیل سیستم کشاورزی کنونی به سیستمی کار آمد و پایدارتر را به ما نشان دهد.
وی گفت: باید برنامه ریزان کشور را حمایت کنیم تا در مقابل فشارهای حاشیه ای، قاطعانه ایستادگی کنند و از تخصیص منابع به روشهای غیراصولی پرهیز شود، باید برنامه ریزان کشور را در محاسبه هزینه – فایده « گزینه های سبز» ممکن حمایت کنیم.
لوئیس افزود: در پنج دهه گذشته، سازمان ملل متحد دوشادوش دولت جمهوری اسلامی ایران برای مدیریت پایدار منابع طبیعی تلاش کرده و این تلاش ها در قالب پروژه های اجرایی متعددی صورت گرفته است.
وی گفت: باید توجه بیشتر داشت که ما بیش از منابع پولی و سرمایه گذاری های مالی، به تولید دانش و توسعه راهکارهای خلاقانه نیاز داریم تا بتوانیم درمقابل روند تخریب سرمایه و بیابانزایی ایستادگی کنیم.
نماینده برنامه عمران سازمان ملل متحد در ایران اظهار داشت: مجموعه سازمان ملل متحد در ایران و برنامه توسعه ملل متحد(UNDP) به طور خاص آمادگی خود را برای حمایت از دولت جمهوری اسلامی ایران در مسیر دستیابی به حمایت های فنی و به اشتراک گذاری دانش و فناوری مورد نیاز برای حل معضل بیابان زایی اعلام می کند.
وی با بیان اینکه هدف مشترک ما همواره استقرار سیستم های کشاورزی بوده، افزود: استقرار سیستم های کشاورزی به پایداری خدمات اکوسیستمی کمک می کند.
